Koty domowe, czyli „dachowce” stanowią najliczniejszą grupę, obok psów, zwierząt od lat towarzyszących człowiekowi. Rasy kotów są jednym ze sposobów klasyfikacji kotów domowych. Charakteryzuje je wspaniała kondycja psychiczna, oczywiście doskonale sobie radzi w warunkach dzikich i domowych. Jest bardzo przyjacielski o spokojnym temperamencie, świetnie się czuje w otoczeniu człowieka. Kot uważany jest za rasowego, jeżeli spełnia wszystkie warunki określone dla tej rasy. W przypadku kategorii Kota Domowego, konkursowa weryfikacja (FIFe) dopuszcza posiadanie oczu w dowolnej barwie, futra w dowolnej barwie i deseniu oraz długości, ogona o dowolnej długości oraz kształtu. Ważnym przy ocenie będzie bardzo dobra ogólna kondycja zwierzęcia, czyli ładna budowa, dobra prezencja, harmonijny kolor futra i deseniu.
Kot syjamski charakteryzuje się szczupłą, elegancką i lekko wydłużoną sylwetką o dość wyraźnie zaznaczonej muskulaturze. Dorosłe osobniki ważą od 2,5 do 4,5 kg. Najważniejszą cechą wizualną tej rasy jest wyjątkowo krótkie futro, delikatne i jedwabiste, które powinno gładko przylegać do ciała. Głowa u tych kotów jest średniej wielkości, proporcjonalna do reszty ciała. Według znacznika rasy, głowa musi być klinowata, przy czym klin rozpoczyna się od nosa i rozszerza się równomiernie aż do końca dużych i wysoko osadzonych uszu.
Oczy kota syjamskiego są w migdałowatym kształcie, wyraźnie ukośnie ustawione, o przenikliwym spojrzeniu robią duże wrażenie przy pierwszym kontakcie. Ogon cienki i biczowato zakończony przeważnie jest w ruchu. Koty tej rasy elegancję i dostojeństwo zawdzięczają sprężystym i długim kończynom. Co ciekawe, kończyny tylne powinny być trochę dłuższe od przednich.
kot perski
Kot perski osiąga masę od 4 do 7 kg.
Zwierzęta tej rasy charakteryzują się bardzo wyraźnymi i okrągłymi oczami, których kolor zależny jest od umaszczenia.
Persy to koty średniej wielkości o masywnej budowie ciała.
Uszy małe o zaokrąglonych czubkach.
Twarz spłaszczona występuje u podtypu tzw. pake-faced, przez co należą do grupy zwierząt brachycefalicznych.
Natomiast tradycyjny kot perski posiada umiarkowanie spłaszczoną trzewioczaszkę.
Łapy duże, zaokrąglone, z kępkami włosów między palcami.
Ogon krótki i niesiony nisko.
Dużą popularność koty zawdzięczają swojej okrywie włosowej.
Szata obfita, nastroszona, ale o delikatnym włosie okrywowym, który przykrywa gęsty i miękki podszerstek.
Dobrze widoczna kryza oraz żabot.
Ogon obficie owłosiony.
Okrywa włosowa nie powinna być wełnista.
Wyróżniamy różny typ umaszczenia:
- srebrne dymne,
- złote,
- szynszylowe (oczy szmaragdowe lub niebieskozielone),
- białe z oczami o różnych kolorach
Koty Domowe Długowłose posiadają wspaniałą kondycję psychiczną, oczywiście wspaniale sobie radzą w warunkach dzikich jak domowych. Kot Domowy jest bardzo przyjacielski o spokojnym temperamencie, świetnie się czuje w otoczeniu człowieka. Koty są często opisywane jako zwierzęta samotne, w rzeczywistości jednak są bardzo towarzyskie. Mają słabo rozwinięty instynkt stadny; oznacza to, że w stanie dzikim same dbają o swoje podstawowe potrzeby (bezpieczeństwo, pożywienie). Kot nie znosi złego traktowania i jest pod tym względem bardzo pamiętliwy. Dobrze traktowany, przywiązuje się do swego właściciela i na swój powściągliwy sposób okazuje mu przyjazne uczucia. W przypadku kategorii Kota Domowego, konkursowa weryfikacja dopuszcza posiadanie oczu w dowolnej barwie, futra w dowolnej barwie i deseniu oraz długości, ogona o dowolnej długości oraz kształtu.
Historia Rosyjskiego Niebieskiego Bardzo przystojny i niezwykły Niebieski Rosyjski jest naturalną rasą z unikalną kombinacją koloru futra, która tworzy wspaniały niespotykany wygląd.
Pochodzenie Rosyjskiego Niebieskiego jest trochę niejasne. Ta niejasność może również znaleźć odzwierciedlenie w wielu nazwach jakie ta rasa miała. Hiszpański Niebieski, Maltański, Niebieski zagraniczny czy Niebieski Archanioł to tylko niektóre z nazw. Mimo wielu niejasności istnieją silne dowody, że rasa ma swój początek w Europie Północnej. Już na początku XVI w. zauważono na Półwyspie Kolskim koty, które wyglądały jak Rosyjski Niebieski, w północnej i środkowej części Rosji, w Szwecji, w Norwegii i w Danii. Od dawna jest udokumentowane, że koty żyły w Rosji, że angielscy marynarze przywozili je z rosyjskich portów.
Kot Sokoke (kot leśny sokoke) wywodzi z Afryki Wschodniej, gdzie zamieszkuje lasy deszczowe Kenii. Niewiele wiadomo o jego przodkach i jego pochodzeniu. Udokumentowane pochodzenie tej rasy rozpoczyna się od 1978 r. Początek rasie dały trzy kocięta znalezione przez panią Jeni Slater na jej plantacji orzechów kokosowych. Skojarzone z czarnym kotem domowym dały początek Sokoke hodowanym w niewielu miejscach w Europie. Pozyskiwanie nowych egzemplarzy ze środowiska naturalnego jest prawie niemożliwe ze względu na rozpostartą opiekę tubylczych plemion które, traktują Sokoke jak bóstwo.
Do Europy rasa dotarła w połowie lat 80-tych (pani Gloria Moeldrup sprowadziła do Danii jedną parę hodowlaną) i dzisiaj hodowana jest głównie w krajach Skandynawii. Nazwa rasy pochodzi od kenijskiej prowincji Sokoke – miejsca zamieszkania kotów. W Ameryce rasa ta prawie nie jest znana.
Po raz pierwszy zostały pokazane w 1984 roku w Kopenhadze. W 1990 pani Gloria Moeldrupsprowadziła ponownie do Danii jeszcze trzy sztuki Sokoke. W roku 1992 zostały przedstawione sędziom FIFe. Dokładnie 19 kotów Sokoke z pięciu pokoleń. Rasa została uznana w 1993 r. W roku 1997 r. było ich około 20 sztuk w Danii, jeden we Włoszech i trzy w Holandii.
Egipskie mau jest podobne do kotów, które prezentowano na dawnych freskach w Egipcie. Sierść tego kota jest delikatna i jedwabista, posiada cętki. Egipskie mau jest czułym
i serdecznym przyjacielem swojego pana.
Należy do ras kotów, które lubią chodzić na spacer na smyczy.
RagaMufinjest dużym kotem o długiej sierści. Jest spokojny, miły i nadaje się szczególnie do trzymania w mieszkaniu. Posiada jedwabistą i miękką sierść. Cechą charakterys-tyczną jest mocno włochaty,
puszysty ogon.